Jest rok 1607. Tobias Hume, żołnierz; kompozytor i wynalazca, pojawia się w kresowej wiosce jak rozbitek na brzegu wyspy, mając tylko ubranie na grzbiecie oraz symbole swojego zawodu swej sztuki: rapier i volę daj gamba. Mówi wprawdzie po polsku, ale nauczył się go już na miejscu, jako najemnik (podobnie jak Jerzy Pietrkiewicz, który przybył do Anglii, nie znając języka), gdziekolwiek jednak trafia, wszędzie nazywany jest nieodmiennie "Cudzoziemcem". I choć włada polszczyzną lepiej niż miejscowy dziedzic, pochodzący że Szkocji Seton-Setoński - który (ze "starej imigracji") stał się pełnoprawnym polskim szlachcicem - Hume zawsze pozostanie obcym. [z Posłowia tłumacza]